Ulasan Filem : Humanité (1999)

Oleh Mahhass

Pada saya, sesebuah filem yang boleh ditakrifkan sebagai hebat (sangat bagus atau apa-apa saja), perlu ada 'balance' dari segenap sudutnya. Ia perlu ada kesinambungan skripnya (cerita), keunikan arahan, teknik fotografi, keunggulan sinematografi, CGI (jika ada) yang tampak lebih realistik, lakonan serta penghayatan watak-wataknya.

Jika ini semua sudah cantik atau seimbang, barulah boleh rasanya untuk kita sekurang-kurangnya melihat lebih jauh ke dasar filem tersebut, dan mula berbicara tentang metafizikal, philosophical, metafora, realisme atau mungkin kesan-kesan (samada positif mahupun negatif) yang mungkin timbul dari filem tersebut.

Jadi saya tidak faham kenapa filem yang diberi judul L’Humanite, yang ternyata 'kosong', lembab malah sangat-sangat membosankan ini berjaya dijulang pengkritik-pengkritik filem seterusnya menambat hati para juri di Cannes Film Festival 1999 sehingga dianugerahkan Grand Prize of The Jury.

Banyak juga filem-filem Perancis saya telah tonton sebelum ini, dan sememangnya saya boleh katakan filem mereka hebat (walaupun agak 'pretentious'). Tetapi untuk filem ini, bayangkan hampir dua jam setengah filem ini 'menyiksa', tanpa ada sebarang elemen 'gritty' dalam plotnya, yang sekurang-kurangnya boleh meningkatkan keterujaan kita.

Memanglah filem sebegini sebenarnya mengkhususkan watak-wataknya semata-mata, seperti watak The Butcher dalam I Stand Alone, 'character-development' filem tersebut berjaya memberikan 'nyawa' keseluruhannya.

Begitu juga kedinamikkan watak Sarah Morton, seorang penulis novel yang berjaya mengundang simpati malah juga 'kebencian' dalam Swimming Pool. Konsep yang agak similar juga untuk filem Man on The Train, yang juga berfokuskan watak-watak gelapnya.

Malangnya, kompleksiti watak Si Polis 'melankolik' dalam Humanite nyata tidak berupaya memberikan apa-apa makna untuk keseluruhan filem ini.

Adakah kerana semata-mata 'keberanian' filem ini memaparkan imej shocking mayat seorang gadis yang dirogol dan dibunuh kejam, menjadikannya terlalu istimewa? Memang agak memeranjatkan kerana imej genital mangsa yang 'berdarahan' akibat dirogol ada dipaparkan, tetapi ini tidak sepatutnya menjadikan filem ini boleh dianggap unik dan hebat.

Sebenarnya banyak yang boleh kita bicarakan tentang filem ini, lebih-lebih lagi dari segi metafizikal serta simbolisme yang terkandung dalamnya, seperti latar belakang dua buah gunung yang seringkali menjadi tatapan sehariannya.

Juga, deruan ombak di pantai dan yang paling melucukan sekali ialah sewaktu beliau berkayuh basikal (agak lama shot ini), sejurus kemudian beliau menoleh ke belakang, melihat begitu jauh sekali beliau telah berkayuh. Ia seolah-olah menggambarkan kesungguhan beliau dalam menangani konflik jiwa serta gelora nafsunya. Cubaan yang baik, namun tidak berkesan pada saya.

Walaupun protagonis ini ada unsur 'humanistik' dalam filem ini, sehingga dinobatkan sebagai pelakon lelaki terbaik di festival Cannes berkenaan, namun filem ini tetap lesu.....selesu hubungan platoniknya dengan Domino. Watak 'kotor' Domino, yang tiada yang lain selain melakonkan beberapa adegan seks bersama teman lelakinya, Joseph, juga dianugerahkan sebagai pelakon wanita terbaik di festival yang sama. Apa sebenarnya yang mempengaruhi juri, saya sendiripun tidak tahu.



Sutradara, Skrip & Lakon layar : Bruno Dumont
Genre : Drama, Jenayah, Art
Durasi : 2 jam 28 minit
Pelakon : Emmanuel Schotté, Séverine Caneele, Philippe Tullier
Bahasa : Perancis

SKRIN Rating : 2/5